Godząc się, Maja Muciek


artystka: Maja Muciek
kurator: Małgorzata Maciaszek
data: 27.05-29.05.2013





Człowiek stworzył wiele rodzajów broni po to, by chronić swoich bliźnich i siebie. Stworzył je po to, by walczyć. Pierwszą użytą bronią prawdopodobnie był kamień, potem kij. W końcu stworzyliśmy broń palną, atomową, gazową, biologiczną, chemiczną, ekonomiczną, EMP i słowną (dyplomacja).

Istnieje również broń, która według mnie jest najbardziej pierwotna i najogólniej dostępna. Broni tej możemy użyć zarówno do obrony jak i do ataku. Ma ona największe możliwości. Może być używana wielokrotnie.

Myśl poprzedza każde działanie człowieka. Dlatego uważam, że to, co powstaje na tym poziomie jest najważniejsze. To jest naszą największą bronią.
Kapliczki są miejscem kultu. Pełnią też funkcję schronu. Jeżeli myśli są naszą bronią, to kapliczki mogą pomóc je chronić i rozwijać.

Kapliczki są miejscem, w którym następuje metamorfoza. Osoba przebywająca w środku może poczuć się wolna i swobodna, a uczucie wyzwolenia może przenieść na działania w życiu.

Czy kapliczką może stać się nasz mózg?

Możemy na dwa sposoby otwierać drzwi kapliczki...

godząc się lub nie...

Godząc się:
na nowe
na możliwe
na przesłodkie
przecudne
co nie wypada
na inne
niecodzienne
...

Maja Muciek - urodzona 28.07.1981 roku w Zielonej Górze. W 2006 ukończyła studia na UZ w pracowni Ryszarda Woźniaka. W 2012 założyła grupę artystyczno-teatralną "Luźna Grupa TA". Kończy studia podyplomowe z Arteterapii w Białymstoku.

Wybrane wystawy:
2002 - „Wściekłe psy”, Galeria Młodych Kolejarz, Zielona Góra
2003 - „3”, Galeria Młodych Kolejarz, Zielona Góra
2004 - Pałac WPA, Duszniki Zdrój
2006 - Wystawa podyplomowa, Galeria Winiarnia, Zielona Góra
2007 - „Najpierw smutna potem płacze”, PGR ART, Gdańsk
2007 - Triennale Polskiego Malarstwa Współczesnego, BWA, Rzeszów
2007 - Triennale Polskiego Malarstwa Współczesnego - Jesienne Konfrontacje, Galeria Umelcov Spisa, Słowacja
2007 - Festiwal Młodej Sztuki, Muzeum Regionalne, Bełchatów
2007 - Promocje 2007/08, Galeria Legnica, Legnica
2008 - „I tyle chciałabym Ci powiedzieć”, Kulturalna, Pałac Kultury, Warszawa
2009 - „A letter from faraway”, The Bowery (tower) – Roxy Art House, Edinburgh
2009 - „Kreski na niebie”, MBWA, Leszno
2011 - „Fashion Objects”, Galeria On, Poznań, Leszno - MBWA, Słupsk- Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej
2011 -„Salted Candy”, Galeria Nova, Poznań
2012 - Galeria On 35 lecie, Dawna Synagoga, Poznań
2013 - „I tak na serio”, Galeria Agora, Wrocław
2013 - „Rearticulate: A Public Matter”, Bermondsey Project, Londyn

http://muciek.blogspot.com/

Wernisaż wystawy "Godząc się" Mai Muciek odbędzie się w dniu 24.05.2013 o godzinie 20:00. Wystawa czynna w dniach 27.05-29.05 w godzinach 15:00-18:00.

do you speak polish?


artystka: Katarzyna Novak
kurator: Małgorzata Maciaszek
data: 17.05-23.05.2013





Szukając kontaktu i nici porozumienia z obcokrajowcem zadajemy mu pytanie: „do you speak english?”. Gdyby nie znajomość wspólnego języka, komunikaty wysyłane przez nas nie zostałyby zrozumiane przez odbiorcę. Ale na terenie naszego kraju lub poza jego granicami sięgamy po język angielski jako bardziej uniwersalny język, który pozwala lepiej się zrozumieć. Katarzyna Novak zadaje nam inne pytanie: „do you speak polish?”. Oczywiście, że my Polacy mówimy po polsku. Uczymy się języka polskiego od najmłodszych lat. Dorastamy w nim, poznajemy postaci, które używały go tworząc przemowy i literaturę. Powtarzamy wielokrotnie akty mowy, które zasłyszeliśmy z tego języka, cytujemy bezwiednie inne osoby. Podobno, rozumiemy się nawzajem, ale nie jest to takie oczywiste.
Akt mowy składa się z dwóch faz: mówienia i rozumienia. Dzieło sztuki jest aktem wypowiedzi, a kontakt estetyczny jest próbą zrozumienia. Artystka przekazuje odbiorcom komunikat dotyczący rzeczywistości, która ją otacza. Z dystansem komentuje Polskę i Polaków.
Katarzyna Novak wypowiada się ironicznie i z poczuciem humoru. Cały ładunek przekazu mieści się w kilku obiektach prezentowanych na wystawie. Z uwagą przygląda się odbiorcy i pyta: czy mówisz w tym samym języku, co ja? Czy mnie rozumiesz? Czy widzisz rzeczywistość tak jak ja? I poszukuje nici porozumienia.

Katarzyna Novak - urodzona w 1987 roku, absolwentka Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu na Wydziale Komunikacji Multimedialnej. Zajmuje się fotografią, obiektem i wideo. Wybrane wystawy zbiorowe: Nieoczywiste 2010, Art Stations, Stary Browar, Poznań, październik 2010; IN FOCUS w ramach III Festiwalu Fotografii w Wilnie, Wilno, wrzesień 2011; Nieoczywiste 2012, Galeria Aula, Poznań, październik 2012; OFF/COURSE w ramach Festiwalu Fotografii w Bratysławie, listopad 2012; WORK IN PROGRESS, Col-legi Major Rector Peset, Walencja, Hiszpania, listopad 2012. Laureatka Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rok 2011/2012.

http://www.katarzynanovak.com/
http://vimeo.com/user6690807

Głos i fonem


artyści: Joanna Adamczewska, Roman Bromboszcz
Małgorzata Dawidek Gryglicka, Tomasz Wilmański
Tomasz Misiak, Łukasz Podgórni, Leszek Onak
data: 10.05-16.05 2013





1. Lead (lid)

Wystawa "Głos i fonem" prezentuje różne postawy twórcze z zakresu poezji cybernetycznej, poezji wizualnej i dźwiękowej. Są to działania intermedialne skoncentrowane na łączeniu w jedność estetyczną różnych rejestrów zmysłowych za pomocą wydruków i obiektów cyfrowych, pętli audiowizualnych oraz hybryd fizykalno-komputerowych. Tytuł wystawy jest trawestacją słynnej książki Jacquesa Derridy zatytułowanej „Głos i fenomen”, gdzie autor ten rewiduje założenia fenomenologii, a także podaje w wątpliwość utrwalone przeświadczenie o prymacie widzenia nad słyszeniem.

2. Wprowadzenie do wystawy

Wystawa ma na celu prezentację różnego rodzaju postaw, które wykraczają poza stereotyp rozumienia poezji i literatury. Chodzi tutaj o ukazanie takich zjawisk estetycznych, które są dowodem na poszerzenie środków literackich i wyprowadzenie ich poza literaturę, w stronę muzyki, sztuk plastycznych i nowych mediów. Ów obszar nazwać możemy procesualną redefinicją awangardowych i neoawangardowych eksperymentów w zakresie poezji fonetycznej, dźwiękowej i wizualnej.

Przywołana tradycja służy za punkt wyjścia do formułowania własnej poetyki, często wzmocnionej udziałem elektroniki i złączy komputerowych. Owocuje to nowymi formami prezentacji i innym, bardziej zaangażowanym, odbiorem. Mamy więc do czynienia z inwencją sposobu przejawiania się dzieła sztuki i inwencją roli odbiorcy poprzez wykorzystanie takich mediów jak druk cyfrowy, discmann i stolik z komputerem, a także formy hybrydowe, informacyjno-materialne, zbliżone w zmysłowym przejawianiu się do rzeźby.

Współczesna poszerzona poezja, w analogii do poszerzonego kina (expanded cinema), prezentuje to, co w poezji lirycznej (wyłącznie tekstualnej), nie jest brane pod uwagę w odbiorze. Prezentuje formę zmysłową, estetyczną funkcję języka, samozwrotność, zmysłowe aspekty przejawiania się wiersza. Nowy punkt wyjścia, ufundowany na postprodukcji komputerowej, rewitalizuje cut-up i kolaż. Prowadzi to w stronę wielu mutacji i przesunięć kategorialnych w obrębie kultury i doświadczenia. Wzmocniona poezja, staje się wielorodzajowa i wielogatunkowa. Poniekąd zaciera swój status bycia wyłącznie poezją, tekstem estetycznym, staje się też kontrkomunikatem politycznym, antyreklamą, samoświadomością ery informacji.

Poeci wzmacniający swoje możliwości poprzez fuzje gatunków i protezy elektroniczne zdają się wymieniać tradycyjne narzędzia ekspresji (długopis, ołówek, maszyna do pisania) na ich hipermedialne odpowiedniki, blogi, programy ilustracyjne, programy muzyczne. W efektach tej pracy uwidacznia się zainteresowanie usterkowością, nieukończeniem, uwidocznieniem pęknięć, złożeń i cięć formy.

Jednym z elementów wymiany pomiędzy nadawcą (konkretny wiersz) i odbiorcą staje się brak, na przykład, brak strukturalny, jak w przypadku anakoluty i brak części znaczenia, jak w przypadku elips. To „podwojenie wymiany”, włączenie do kręgu wartości również tego, czego nie ma, a co w pewien sposób daje o sobie znać i inspiruje do aktywnego włączenia się, oddaje współczesną kondycję twórczości i odbioru, jej ambiwalencję.

3. Skład osobowy

Joanna Adamczewska, Roman Bromboszcz, Małgorzata Dawidek Gryglicka, Tomasz Wilmański, Tomasz Misiak, Łukasz Podgórni, Leszek Onak

4. Krótkie biogramy

Joanna Adamczewska (ur. 1959) W latach 1980-1985 studiowała w PWSSP Poznań. W sztuce zajmuje się przede wszystkim książką artystyczną, instalacją. Od 1990 roku prezentuje cykl książek pt. „Acoustic books” na pokazach typu sound performance. Prace prezentowała na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych m.in.: w Galerii Akumulatory 2, Poznań; Galerii AT, Poznań; Galerii BWA, Lublin; Concordia Art Gallery, Montreal; Galerii BWA, Szczecin; Galerie Ermer, Berlin; CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa; Galerii Zachęta, Warszawa; Galerii BWA, Zielona Góra; Galerii Bunkier Sztuki, Kraków; Neues Museum Weserburg, Bremen; Muzeum Narodowym, Poznań. Mieszka i pracuje w Poznaniu.

Roman Bromboszcz (ur. 1976) Studiował filozofię i historię sztuki na UAM. Doktor filozofii na podstawie pracy „O szumach. Wielość praktyk wykorzystujących szum w twórczości artystycznej a ich odbiór estetyczny”. Pedagog w WSNHiD w Poznaniu. Podejmuje działania w zakresie sztuki intermedialnej i komputerowej, w tym: strony interaktywne, wydruki cyfrowe, multimedialny performance. Publikacje książkowe: „digital.prayer” (2008), „Hz” (2011), „918-578″ (2012). Brał udział w wielu wystawach i festiwalach, głównie w Polsce, m.in.: „Polipoezja vs. sztuka internetu”, AT, Poznań, 2007; „Książka i co dalej 7″, „fail.unlimited”, AT, Poznań, 2008; „Error002″, BWA Studio, Wrocław, 2008; „Ukryte” BWA Zielona Góra, 2008; „Dyktatura eksperymentu”, Gdańsk, 2012; „Przyczyny i skutki”, Poznań, 2013. Festiwale: Breaking Silence, Inner Spaces, Poznań, 2003; Crossing Time Crossing Spaces, Inner Spaces, Poznań, 2004; Tokyo-New York, Poznań, 2004; Wyobraźnia Ekranu, Toruń, 2006; A-V Festival, Monachium, 2006; Asia-Europe Mediations, Poznań, 2007; Manifestacje Poetyckie, Warszawa (2006, 2007, 2008); WRO Biennale, Wrocław, 2007; Instalacje Liryczne, Gdańsk, 2008; Digital_ia, Szczecin, 2010; Open Source Art, Sopot, 2011; Mindware, Lublin, 2011; Multiplace, Bratysława, 2011; Audio Art Festiwal, Kraków, 2011, Industrial Festiwal, Wrocław, 2012. http://bromboxy.proarte.net.pl

Małgorzata Dawidek Gryglicka (ur. 1976) Artystka wizualna, w swojej praktyce porusza się pomiędzy literaturą a sztukami wizualnymi, tworzy teksty wizualne, hiperteksty, instalacje tekstowo-malarskie w galeriach i przestrzeniach publicznych. Artystkę interesuje językowy aspekt komunikacji, związki pomiędzy słowem, jego obrazami i desygnatami. W tej optyce Dawidek analizuje problematykę świadomości językowej, granic i możliwości języka, a także ciała rozumianego w kategorii tekstu rzeczywistości. Za pomocą ciała-tekstu artystka opowiada o cielesności organicznej rozumianej jako nieustanna narracja, tekst w procesie. Dawidek Gryglicka to również teoretyczka sztuki, dr nauk humanistycznych, redaktorka pozycji „Tekst-tura” (2005) oraz autorka artykułów i książek na temat tekstu wizualnego „Odprysk poezji. Stanisław Dróżdż mówi” (2012), „Historia tekstu wizualnego. Polska po 1967 roku” (2012). Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2002, 2010), programu Młoda Polska (2012), Ministerstwa Nauki i Informacji (2006-2008), Prezydenta Miasta Poznania (2005), oraz The Pollock-Krasner Foundation (2004-2005). Laureatka nagrody Narodowego Centrum Kultury za najlepszą pracę doktorską z dziedzin o kulturze (2010). http://dawidek.art.pl

Tomasz Wilmański (ur. 1956) W latach 1977-1982 studiował rzeźbę w PWSSP w Poznaniu. W 1982 roku założył i do dzisiaj prowadzi Galerię AT w Poznaniu. W latach 1983-1987 współprowadził (z Cezarym Staniszewskim) Galerię RR w Warszawie. W sztuce zajmuje się rzeźbą, instalacją, rysunkiem, performance, książką artystyczną, poezją wizualną. Jest autorem licznych tekstów teoretycznych o sztuce współczesnej publikowanych w prasie artystycznej i katalogach. Obecnie jest wykładowcą na Wydziale Edukacji Artystycznej w Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. W 2011 roku obronił pracę doktorską w Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Jego prace znajdują się w kolekcjach m.in.: CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa; Galeria Labirynt BWA, Lublin; Muzeum Ziemi Zielonogórskiej, Zielona Góra; Muzeum Narodowe, Szczecin; Muzeum Okręgowe, Konin; Muzeum Okręgowe, Bydgoszcz. Mieszka i pracuje w Poznaniu. http://tomaszwilmanski.siteor.pl

Tomasz Misiak (ur. 1976) Studiował filozofię na UAM w Poznaniu, doktorat na podstawie pracy: „Estetyczne konteksty audiosfery”. Publikuje na tematy związane ze sztuką, estetyką i filozofią. Uczestnik artystycznego projektu KALeKA. W sztuce poszukuje połączeń pomiędzy dźwiękiem i obrazem oraz bada relacje analogowe/cyfrowe w celu sproblematyzowania tradycyjnej hierarchii zmysłów. W ramach sztuki słowa próbuje zastosować niektóre z założeń teorii informacji. Mieszka i pracuje w Poznaniu. Brał udział w wystawach grupowych: „Książka i co dalej 7″, „fail.unlimited”, AT, Poznań, 2008; „Rysowanie muzyki”, Poznań, 2013. Brał udział w wielu wydarzeniach performatywnych z udziałem radioodbiornika, anten i komputera. Uczestniczył w wielu festiwalach, m.in.: Breaking Silence, Inner Spaces, Poznań, 2005; Crossing Time Crossing Spaces, Inner Spaces, Poznań, 2006; Wyobraźnia Ekranu, Toruń, 2006; Instalacje Liryczne, Gdańsk, 2008; Digital_ia, Szczecin, 2010; Open Source Art, Sopot, 2011; Audio Art Festiwal, Kraków, 2011; Industrial Festiwal, Wrocław, 2012.

Łukasz Podgórni (ur. 1984) Tworzy grafikę komputerową, aplikacje flashowe i obiekty literackie. W swojej twórczości wykorzystuje syntezę mowy oraz pętle audio. Sygnował manifesty poezji cybernetycznej, współtworzy związane z nią inicjatywy (cichynabiau.blogspot.com, http://perfokarta.net). Autor tomików „Skanowanie balu” (2012), „noce i pętle” (2010); współautor biuletynu poetyckiego „Kryzys” (2009) i poezjograficznego splita „wgraa” (2012). Wraz z Urszulą Pawlicką opracował zbiór cyfrowych adaptacji wierszy Tytusa Czyżewskiego "Cyfrowe zielone oko" (2012). http://pdgr.tumblr.com

Leszek Onak (ur. 1984) Tworzy: http://http404.org; administruje: http://liternet.pl; http://niedoczytania.pl